Stała przy dziurze. Tym razem weszła spokojnie mimo tego że w środku siedziała zakapturzona postać.

 Neive usiadła pod drzewem. Na jej twarzy nie było widać żadnego wyrazu.  -Teraz wszyscy chcą to wiedzieć.

Neive w końcu obudziła się wypoczęta. Czuła się dziwnie. Rozejrzała się ale niczego nie dostrzegła. -Ktoś tu jest?-Powiedziała donośnym głosem. Została przy myśli że nikogo oprócz niej nie ma.   Ale?   Znowu zaczęła intensywniej myśleć. Ta co chciała ją zabić mogła za nią iść. I teraz czeka gdzieś za krzakiem. -Nie. Przecież zrobiła by to podczas jej snu! Ona wie że jej tego nie powiem!-Dziewczyna usiadła łapiąc się za głowę. -Jeśli teraz pójdę ona się na mnie zabije.-Siedziała teraz skulona pod drzewem. Była sparaliżowana. Nie zrobi tego martwa.  Nie sama. Jej oczy zaczęły napełniać się łzami. Uśmiechała się.

Neive zbyt mocno spała aby cokolwiek usłyszeć. Leżała przy drzewie opierając głowę o puszysty szalik.

 Dziewczyna do końca nie ufała jej pomimo tego że, dała jej jeść. Może pytała się o jej imię tylko dla pewności? Może wie kim jest i chce wypytać ją o jej tajemnice? Neive zapełnił strach że wszystko się wyda. Tamta wygląda na pewną siebie. Może jest tak silna, że może ją zabić jeśli nie powie sekretu? Wpadła w panikę. Siedziała, patrzyła na nią ze śladowymi ilościami uśmiechu na twarzy. Jeśli teraz ucieknie, tamta będzie myślała że jest ze mną na prawdę coś nie tak. Ale jeśli zostanie to ona zacznie mnie skłaniać do odpowiedzi. ... Trwała niezręczna cisza. Dziewczyny patrzyły na siebie z uśmiechem. Nagle Neive uśmiechnęła się dziwnie. Z otwartymi uśmiechniętymi ustami wbijała wzrok w deski pomostu. Jej oddech zaczął być szybszy. Po chwili zaczęła łapać powietrze jakby właśnie wynurzyła się z wody.   Nie powiem.
Błyskawicznie przekształciła się w zimno-beżowego kota. Zostawiła sieć i zaczęła uciekać przez plażę w stronę lasu.

Tia.

 Każdej pełni księżyca, klan Białej Zorzy urządza pokaz świateł. Przygotoawania zaczynają się po południu. Branie udziału w pokazie to wielki zaszczyt. O pełni księżyca wybrane osoby używają mocy światła by, białe świecące punkty latały po niebie tworząc wzory i kształty na tle księżyca. Potem wybuchają i tworzą wielką chmurę opadających na ziemię punkcików. Święto to jest poświęcone bogowi Yeri, zmarłym i przodkom.Po pokazie każdy idzie na rynek aby jeden z szamanów mógł złożyć ofiarę z sarny za spokój dla zmarłych i dobrobyt klanu. Z kolei po złożeniu ofiary urządzana jest uczta na rynku. Każdy bogaty (razem z wodzem) oddaje coś na wielki stół by biedni mogli się posilić. Gdy uczta dobiegnie końca wszyscy rozchodzą się i idą w swoją stronę. Tej nocy szczególnie wspomina się zmarłych i opowiada historie o przodkach.